Goodtimes
Ég man þegar við hittumst fyrst…
Það var síðla kvölds um sumar þegar augu þín heilluðu mig meira en orð fá lýst.
Ég vissi ekki alveg hvernig ég ætti að hegða mér. Annaðhvort var það áfengismagnið í blóði mínu eða þá að þú varst sú mest heillandi kona sem ég hafði litið í þónokkurn tíma. Mér fannst ekkert skipta meira máli en það að þú vissir það að ég væri maður.
Ekki sá eini rétti, heldur bara maður sem vildi fá að njóta góðs tíma með þér. Ég vildi synda í augum þínum, þósvo að ég hafi aldrei verið sérstakur sundmaður.
Ég vildi týnast í hári þínu eins og einhverskonar Indiana Jones, týndur í enn einum frumskógi dökkra lokka.
Nokkrum dögum síðar, er ég sá þig á ný, hitti ég þig aftur, loksins hafði ég safnað kjarki til þess að tala við þig af ráði. Ótrúlegt en satt þá virtistu ekki vera áhugalaus um mig. Ég vissi ekki hversvegna, ég hafði nú ekkert sérstakt fram að færa. En þú virtist vita að ég væri maður sem vildi njóta góðs tíma með þér, og hvílíks tíma við myndum njóta saman. Við gengum upp Laugaveginn hönd í hönd og þræddum öldurhúsin. Ég var mjögsvo sáttur við nærveru þína, því ég veit ekki hversu lengi ég hafði beðið þess að fá þig snert, kysst og helst eitthvað meira.
Þá týndistu einhverstaðar inná troðnum bar, og ég sem hafði ekki fengið númerið þitt, ég mundi varla hvað þú heitir og ég vissi ekki hvernig ég ætti að fara að þessu, hvar myndi ég finna þig aftur..?
Nokkrum dögum seinna fann ég þig aftur og ég brosti allan hringinn, þú hafðir klippt hár þitt og ég var ekki viss fyrr en ég sá lymskulegt glott þitt sem læddist eftir andlitinu upp frá munnvikunum þar til augum pýrðust glettileg í allri sinni fegurð.
Ég bjóst til að standa upp og ganga til þín taka um þig og kyssa þig innilegum og djúpum kossi. En einhverjum þarna uppi líkar ekki við mig, eins og ég hefði átt að vita. Ég hefði átt að átta mig á því að þú brostir til gaursins fyrir aftan mig. Ég hefði átt að átta mig á því að góðir hlutir henda aldrei þá sem bíða. Ég hefði átt að gera mér grein fyrir því að þetta var vonlaust keis frá upphafi.
En takk fyrir góða tíma.
Terezien-Tuzla-Abu Ghraib-Klakksvík
Regnið fellur í skotgröfina, þar sem við höfum setið í þúsund ár.
Droparnir skola blóði og mold af andlitum líkanna sem umkringja okkur,
Helvíti hefur aldrei áður þekkt slíka heift, sem þá sem fylgdi hrynjandi regndropunum
Fyrst var okkur skipað að ganga í herinn, því aðrir voru víst vondir, Björn Bjarna hoppandi um í hershöfðingjaátfittinu sínu á skjánum, öskrandi eitthvað um ógnina í austri. Það var samt ekkert svo slæmt, mér fannst það ágætt fyrst því að sko, ég fékk nefnilega borgað vikulega, gat ferðast og hitt allskonar athyglivert folk og drepið það, gat líka menntað mig um fjölbreytt tungumál og menningu, með því að fylgjast með því hvað líkin verðandi sögðu áður en þau urðu að líkum. Aðallega eitthvað slavalegt rugl sem ég skyldi ekkert, örugglega að tala um guð og eitthvað óútskýranlegt bull eins og fjölskyldur.
Svo kom þessi ágæti dagur sem við lítum á núna, tvöþúsund óvinir í gröfinni, hver öðrum líkari, þeir voru allir hættulegir, þeir vöru ekki eins og við.
Ég sá nakta líkama þeirra sem lifðu af reyna að skríða burt yfir líkin af félögum sínum, þetta var ekkert mál, við grófum bara yfir þá.
Ég heyri raddir félaga minna tala um hóru sem þeir riðu víst hver á eftir öðrum á Egilstöðum þegar við vorum á þjálfunarbúðunum við Kárahnjúka.
Mér var alveg sama, hafði takmarkaðan áhuga á ást kynlífi og svoleiðis bulli, fór frekar að fá mér í glas og tékka hvort ég gæti komist yfir einhvað smá methamfetamín til að espa upp killer eðlið. Frá því að ég var krakki var ég alltaf laminn af hinum krökkunum því ég var minni en þeir, svo að ég ákvað að þegar ég yrði stór þá ætlaði ég að lemja alla aðra, heh? Hver er núna með stórt tippi Palli? Ég get núna drepið hvern sem mér sýnist. Ég get núna gert hvað sem mig langar til! En ekki þú því þú sleist liðbönd í fótboltaleik og dast svo niður stiga nokkrum árum seinna og ert lamaður fyrir neðan háls og hryggklofinn uppað fm-hnakkanum á þér helvítis fíflið þitt!! Hver er stærri núna gimp? Ég get allavega runkað mér og þarf ekki að fá einhvern til þess að skeina mig, þó svo að ég gæti alveg fengið einhvern til þess að skeina mig ef mig langaði.
Regnið fellur ennþá niður eftir andlitum okkar sem sitjum hérna. Eivör Pálsdóttir á víst að skemmta okkur á næstunni, gerð út til þess að skemmta íslenskum dátum fjarri heimahögum. Veit ekki hvort ég mæti, gæti alveg eins gert það, ekkert mikið skemmtilegra að sitja hérna í riginingunni, en það verður einhver að gera það,
Ef einhver Jöggvaninn skildi koma hingað og fremja sjálfsmorðsárás eða eitthvað, einhver lævís bastarður með hitlerskegg í dominosgalla gæti falið sprengju í pizzakassa og drepið alla hersveitina. Það verður einhver að fylgjast með fjandinn hafi það. Við megum ekki tapa þessu stríði, því þá fáum við aldrei séns til þess að ráðast á noreg, ég þarf að hefna mín fyrir það að þeir stálu Eurovision frá okkur þegar Icy flokkurinn tók þátt, helvítans bobbysocks, og svo getum við tekið svíþjóð og jafnvel losað heiminn við grænlendinga líka, gert grænland að fanganýlendu eða haldið snjóbrettamót þar allt árið í kring.
Umfram allt vil ég ekki sitja í rigningunni, það hlýtur að vera eitthvað betra land til þess að ráðast á.
Til hvers að stofna her þegar eina landið sem þú getur mögulega ráðist á er Færeyjar, afhverju gat ég ekki fæðst frekar í Ísrael.